Główne źródło cukru w większości komercyjnie przetworzonej żywności pochodzi z buraków cukrowych. W Stanach Zjednoczonych większość tych buraków uprawiana jest na środkowym zachodzie i północnym wschodzie. Istnieje jednak kilka innych miejsc, w których można je znaleźć. Pomimo faktu, że buraki są bardzo pożywnym warzywem, istnieje kilka chorób i szkodników, które mogą wpłynąć na uprawy buraków i spowodować poważne szkody dla rolników buraków. Oto kilka wskazówek, jak chronić buraki przed tymi powszechnymi dolegliwościami.
Okres wegetacji
Jeśli uprawiasz buraki cukrowe, musisz znać najlepszy sposób zarządzania okresem wegetacji, aby uzyskać wysoki plon. Uprawa ta jest cenną konwencjonalną rośliną w umiarkowanych regionach świata, a cukier z buraków stanowi jedną piątą światowej produkcji cukru.
Aby osiągnąć najwyższy plon cukru, kluczowe jest zarządzanie nawozami azotowymi. Nadmiar azotanów może prowadzić do wysokiego stężenia zanieczyszczeń, które zmniejszają procent wyekstrahowanej sacharozy. Podobnie nadmiar potasu może spowalniać dojrzewanie.
Aby poprawić plon buraków cukrowych, ważne jest unikanie wernalizacji. Proces wernalizacji zmniejsza zawartość cukru w buraku cukrowym. Burak cukrowy potrzebuje około 40 dni chłodnych temperatur, aby osiągnąć pełną dojrzałość.
Choroby
Buraki cukrowe są podatne na wiele chorób. Mogą cierpieć na późną zgniliznę korzeni, Phoma leaf spot i Cercospora leaf spot. Choroby te mogą być istotnym czynnikiem ograniczającym produkcję. Straty w plonach mogą sięgać nawet 40 procent. Chorobom tym można zapobiegać i kontrolować je poprzez ich wykrywanie i zarządzanie.
Choroby buraków cukrowych są wywoływane przez grzyby i bakterie. Zbiorowisko mikroorganizmów rozkładających się buraków różni się istotnie od zbiorowiska zdrowych buraków. Skład taksonomiczny obu grup jest również rozróżnialny. Wyniki tego badania sugerują, że zmiany w mikrobiomie podczas przechowywania buraków mają implikacje dla dynamiki związanej ze zdrowiem.
Badanie zidentyfikowało taksony i cechy wskazujące na spadek różnorodności mikrobiologicznej i wskaźniki zdrowotne gnijących buraków cukrowych. Te spostrzeżenia mogą pomóc w identyfikacji choroby i poprawie technik zarządzania po zbiorze.
Szkodniki owadzie
Istnieje kilka szkodników owadzich, które atakują buraki cukrowe. Są to m.in. chwasty żywiące się liśćmi, mszyce, nicienie i owady glebowe. Mogą one powodować szkody w uprawach i mogą wprowadzać choroby wirusowe. Strategie zintegrowanego zarządzania szkodnikami są dobrym podejściem do zarządzania problemami związanymi ze szkodnikami. Techniki te zachęcają również do naturalnego gromadzenia się drapieżników i parazytoidów.
Wiewiórka żywiąca się liśćmi jest rzadkim szkodnikiem buraka cukrowego. Te owady są około 1/2 cala długości i mają szeroki ryj. Są brązowoszare z cętkowanym wyglądem. Zwykle atakują młode rośliny.
Weil liściożerny został zaobserwowany żerujący na buraku cukrowym aż do czerwca. Zimują w glebie jako osobniki dorosłe. Na polu można je znaleźć w resztkach roślinnych lub w glebie w pobliżu uszkodzonej rośliny.
Innowacje w hodowli buraka cukrowego
W ostatnich latach wprowadzono kilka innowacji w hodowli buraka cukrowego. Początkowo uprawiano go tylko w krajach Europy i Ameryki Północnej. Obecnie uprawiana jest w tropikalnych i subtropikalnych regionach świata. Oprócz ważnego zastosowania jako żywność, uprawa ta ma wiele zastosowań przemysłowych. Pomaga w zmniejszeniu zależności od importu ropy naftowej.
Liczba egzotycznych odmian buraka cukrowego została oceniona pod kątem ich zdolności do wzrostu w warunkach wysokiego zasolenia. Jednak obecność soli w glebie może hamować wzrost rośliny. Ta inhibicja może być przypisana do spadku zawartości wody w korzeniach i wzrostu hydraulicznej odporności korzeni. W niniejszej pracy zbadano wpływ zasolenia na wzrost i plon buraka cukrowego.
Źródła cukrów stosowanych w komercyjnie przetworzonej żywności
Cukry to rozpuszczalne węglowodany o słodkim smaku, które są produkowane w roślinach podczas fotosyntezy. Są one stosowane w żywności, aby dodać smak i słodycz, ale mają również wiele ważnych funkcji. Niektóre przykłady obejmują zapobieganie rozwojowi mikroorganizmów, pomoc w konserwacji żywności i kontrolowanie temperatury zamarzania i krystalizacji lodów.
Większość komercyjnie produkowanego cukru pochodzi z trzciny cukrowej i buraków cukrowych. Rośliny te są bogatym źródłem sacharozy, która jest głównym cukrem w soku roślin. Cukier jest zbierany mechanicznie, a następnie transportowany do cukrowni w celu przetworzenia.
Istnieje wiele innych źródeł komercyjnie przetwarzanego cukru. Należą do nich syrop trzcinowy, melasa i miód. Niektóre z tych produktów są tanie i mogą być dodawane do żywności w celu zwiększenia jej słodkości. Jednak produkty te często nie są zdrowe. Nadmierne spożycie tego typu cukrów zostało powiązane z otyłością i chorobami serca.