Powód, dla którego Mały Książę wyruszył w podróż to wspaniała i dająca do myślenia historia. Jest ona oparta na opowiadaniu Antoine’a de Saint-Exupery’ego. W tym opowiadaniu lis i wąż gryzą księcia i postanawiają wysłać go w podróż. Jednak książę trafia na dziwną planetę.
Opowieść Antoine’a de Saint-Exupery’ego
Mały Książę to jedna z najpopularniejszych książek wszech czasów. Została napisana przez francuskiego autora Antoine de Saint-Exupery’ego i po raz pierwszy została wydana w 1943 roku. Od tego czasu książka sprzedała się w ponad 200 milionach egzemplarzy i została przetłumaczona na ponad 500 języków.
Powieść jest historią dla dzieci, która opisuje małego księcia, który podróżuje po wszechświecie. Napisana jest w bezpośrednim, dziecięcym stylu, który bardzo podoba się dzieciom i dorosłym.
Książka jest połączeniem autobiograficznej przygody i bajki. Jest napisana w formie narratora, który opowiada swoją historię pozaziemskiemu przybyszowi o imieniu Mały Książę. Mały Książę jest fikcyjną postacią, która wchodzi w interakcje z różnymi dorosłymi w książce.
„Mały Książę” nie odniósł początkowo sukcesu. W rzeczywistości nie został nawet uznany za książkę dla dzieci w tym czasie. Ale jej popularność rosła i dziś jest uważana za klasykę.
Wąż ukąsił księcia
Kiedy Mały Książę wyrusza w podróż, staje przed wyborem. Może wrócić do domu albo kontynuować swoją wyprawę w poszukiwaniu przyjaciół. Decyduje się na to drugie.
Mały Książę po przybyciu na Ziemię spotyka węża. Wąż twierdzi, że jest w stanie pomóc mu cofnąć się do domu. Nie jest jednak przekonany. To jadowity wąż i choć narrator mówi, że jest niegroźny, nie jest fanem ukąszenia pytona.
Wąż okazuje się też sprytnym chwytem. Mówi księciu, że jest na planecie, ale nie robi neotard rzeczy próbując go odwiedzić.
Wąż oferuje również wysłać go z powrotem do jego ojczyzny z jednym dotknięciem. Książę uważa to za nieco dziwne, ale postanawia wykorzystać szansę. Wynikająca z tego podróż jest nieco skalista.
Podróż Małego Księcia nie kończy się po interwencji węża. Książę musi zmagać się z plagą baobabów na swoim rodzinnym świecie. Wyzwaniem dla niego jest również utrzymanie flory na nowej planecie.
Lis jest bardziej kompetentny z dwóch bohaterów
Mały Książę to książka dla dzieci, która przedstawia młodego bohatera, który wyrusza na odkrywanie wszechświata. Na sąsiednich planetach spotyka kilka dorosłych postaci. Ale to lis uczy księcia o prawdziwym znaczeniu życia.
Mały Książę jest doskonałym przykładem tego, co składa się na wspaniałą powieść dla dzieci. Historia opowiadana jest z perspektywy narratora, który wierzy, że tytułowy bohater przybył z pobliskiej asteroidy. Wyrusza on na przygodę, która polega na spotkaniu lisa i węża. Te dwa mistyczne stworzenia są w stanie wyjaśnić narratorowi, czego szukał Mały Książę.
Mały Książę to mądra historia, która zawiera kilka aspektów własnych doświadczeń Antoine’a de Saint-Exupery’ego. Jest to surrealistyczne doświadczenie, które pozostawia czytelnika zastanawiającego się, co do cholery się dzieje.
Mały Książę to klasyczna powieść dla dzieci, która łączy elementy fantastyki, nauki i filozofii w smorgasbord zabawy. Między innymi, opowieść zawiera gwiazdorską obsadę i historię o potędze miłości. To także lekcja o tym, jak ważna jest empatia i bezinteresowność.
Świetlik jest piątą i najbardziej złożoną postacią przed wylądowaniem na Ziemi
Świetlik jest piątym dorosłym, którego mały książę spotyka przed przybyciem na Ziemię. Jego postać jest najbardziej złożona. Jego praca jako latarnika sugeruje jego przywiązanie do przestrzegania rytuałów i siły wyższej. Jest postacią tragiczną, która prezentuje wartości dorosłego człowieka. Jednak jego działania sugerują, że brakuje mu samozadowolenia, które płynie z jego pracy.
Zadaniem Lampiarza jest wykonywanie poleceń niewidzialnej, zewnętrznej siły. Otrzymuje zadanie, aby zapalić lampę każdego wieczoru i mówi mu się, aby utrzymać go płonącego do następnego ranka. W ciągu dnia nie robi sobie przerwy od pracy, tylko idzie w kierunku słońca. W pewnym sensie, wykonując te rytuały, nie daje sobie żadnej refleksji ani satysfakcji. Jest karykaturą dorosłego człowieka.
Przez całą książkę narrator prezentuje rzeczowy obraz świata, ale jego fałsz w przedstawianiu tego portretu wskazuje, że pragmatyczne i wyobrażeniowe punkty widzenia mają swoje granice. W rozdziale XVII przyznaje, że jego portret Ziemi nie był do końca prawdziwy.