Ważne jest, aby wiedzieć, jaki wiek jest odpowiedni do zdiagnozowania dziecka z upośledzeniem umysłowym. Istnieje kilka różnych rodzajów upośledzenia umysłowego, w tym łagodne, graniczne i ciężkie. Jeśli Twoje dziecko ma upośledzenie umysłowe, najlepiej wiedzieć, jakich znaków szukać, aby upewnić się, że nie jest za późno.
Objawy ciężkiego upośledzenia umysłowego
Upośledzenie umysłowe to stan, w którym występują znaczne ograniczenia umiejętności społecznych i adaptacyjnych. Jest to stan, który dotyka ludzi ze wszystkich ras, kultur i środowisk etnicznych. Zazwyczaj, osoby z upośledzeniem umysłowym żyją w domu grupowym. Jednak mogą być w stanie żyć niezależnie w społeczności.
Upośledzenie umysłowe jest klasyfikowane przez niski wynik IQ, i charakteryzuje się kombinacją słabego funkcjonowania adaptacyjnego i intelektualnego. Osoby z upośledzeniem umysłowym mogą być w stanie wykonywać proste codzienne czynności i przyczyniać się do zadań samoopieki pod nadzorem pracownika medycznego. W ciężkich przypadkach, osoby te będą wymagały opieki pielęgniarskiej przez całe życie.
We wczesnym dzieciństwie, dzieci z upośledzeniem umysłowym często mają problemy z koordynacją ruchową, językiem i interakcją społeczną. Ich umiejętności uczenia się są również zazwyczaj opóźnione. Prowadzi to do braku komunikacji i umiejętności rozwiązywania problemów. Mogą mieć trudności z podstawową pracą w szkole i potrzebują korepetycji.
Uczniowie z upośledzeniem umysłowym mogą mieć również niepełnosprawność fizyczną. Może to obejmować posiadanie niezręcznego chodu i słabych nawyków pielęgnacyjnych. W rezultacie, mogą nie być w stanie uczestniczyć w zorganizowanych sportach. Niektórzy uczniowie z łagodniejszymi formami upośledzenia umysłowego mogą być uczeni w zwykłej klasie.
Istnieją trzy podstawowe typy upośledzenia umysłowego. Są to łagodne, umiarkowane i ciężkie. Każdy typ ma swoje własne objawy.
Łagodne upośledzenie umysłowe
Amerykańskie Stowarzyszenie ds. Upośledzenia Umysłowego (AAMR) definiuje upośledzenie umysłowe jako niepełnosprawność ze znacznymi ograniczeniami w umiejętnościach społecznych. Obejmuje to zdolność do interakcji z innymi, angażowania się w opiekę osobistą i funkcjonowania w codziennym środowisku życia.
W większości przypadków identyfikacja łagodnego upośledzenia umysłowego następuje przed 18 rokiem życia. Wiele czynników może wpłynąć na początek łagodnej niepełnosprawności intelektualnej. Niektóre z tych czynników to: alkoholowy zespół płodowy, zespół Downa, schorzenia neurologiczne i niedożywienie płodu.
Dopóźnienie umysłowe jest zaburzeniem pracy mózgu. Osoby z tym schorzeniem nie są w stanie rozpoznać wskazówek społecznych, skutecznie się komunikować i radzić sobie ze stresem. Ponadto, często nie są w stanie rozwiązać konfliktów afektywnych.
Ludzie z upośledzeniem umysłowym często zadają sobie wiele trudu, aby ukryć swój stan. Na przykład, mogą owinąć się w płaszcz kompetencji, a następnie zachowywać się podejrzanie, gdy są przesłuchiwane przez władze. Są również często przedmiotem nadużyć.
Większość osób z upośledzeniem umysłowym może skorzystać z kompleksowych zindywidualizowanych programów zaprojektowanych, aby pomóc im w nabyciu umiejętności adaptacyjnych. Obejmują one komunikację, umiejętności interpersonalne i samokontrolę. Jednak niektóre osoby wymagają wielodyscyplinarnych zespołów medycznych.
Traktowanie dla ID zwykle składa się z odpowiedniej edukacji, umiejętności zawodowych i wspierających środowisk. Niektórzy pacjenci są w stanie żyć niezależnie w społeczności. Mogą potrzebować pomocy w podstawowych czynnościach samoobsługowych pod nadzorem opiekuna.
Pograniczny niedorozwój umysłowy
Dorozwój umysłowy, czyli niepełnosprawność intelektualna, to stan charakteryzujący się znacznymi ograniczeniami w zachowaniach adaptacyjnych. Jest to forma niepełnosprawności, która wpływa na zdolność osoby do samodzielnego życia. Skutki upośledzenia umysłowego mogą obejmować słabe umiejętności komunikacyjne, zmniejszone umiejętności społeczne i trudności z samoopieką.
Osoba z upośledzeniem umysłowym może również mieć niezdolność do zrozumienia abstrakcyjnych pojęć. Może to obejmować brak możliwości pełnego zrozumienia znaczenia śmierci. Mogą zachowywać się podejrzliwie, gdy są pytane przez osoby z autorytetem.
Istnieje wiele przyczyn upośledzenia umysłowego. Niektóre z nich mogą być genetyczne. Inne mogą być spowodowane przez czynniki środowiskowe.
W celu określenia przyczyny upośledzenia umysłowego pacjenta, lekarz musi przeprowadzić kompleksowy wywiad z pacjentem. Obejmuje to historię medyczną, przeszłą i obecną historię położniczą oraz stosowanie leków. Informacje te mogą ukierunkować ocenę lekarza i pomóc w ustaleniu odpowiednich ocen.
Standaryzowane testy mogą być stosowane do oceny stopnia upośledzenia umysłowego. Testy te mogą być uzupełnione o skale, które mierzą poziom umiejętności adaptacyjnych pacjenta w danym środowisku.
Symptomy mogą nie pojawić się do wczesnego dzieciństwa. U małych dzieci, diagnoza upośledzenia umysłowego jest często częścią szerszego zespołu. W miarę rozwoju mózgu dziecka, ograniczenia te będą się rozpraszać. Jednak nadal istnieje ryzyko nawrotu.