Kiedy po raz pierwszy przeczytałem Obraz Doriana Graya, od razu pomyślałem, że balladyna jest postacią tragiczną. W miarę jak czytałem kolejne części dzieła Doriana Graya, odkryłem, że balladyna jest właściwie postacią ułomną, która pasuje do konwencjonalnej definicji postaci tragicznej. To znaczy, że jest to postać, która cierpi z powodu jakiejś wady i dlatego jest ofiarą własnego charakteru. Ponadto Balladyna była postacią, która wydawała się mieć wiele pasji i wiele chęci, by zdobyć to, czego chce. Jednak Balladyna cierpiała również z powodu litości i strachu. To był jeden z głównych powodów, dla których Balladyna była postacią tragiczną.
Hamartia
Hamartia to grecki termin, który często kojarzy się z postacią tragiczną. Odnosi się do wrodzonej wady postaci, która prowadzi do upadku bohatera. Zazwyczaj jest to błąd popełniony przez bohatera, ale może być również spowodowany innymi czynnikami zewnętrznymi.
Według Arystotelesa hamartia jest istotną częścią greckiej tragedii. Jest to środek literacki, który pomaga kształtować fabułę i daje widzom możliwość zastanowienia się nad losem bohaterów.
Hamartia może być wynikiem wady moralnej lub charakteru, niewiedzy lub przypadkowego błędu. Może też być przyczyną łańcucha wydarzeń, które prowadzą do upadku postaci.
Hubris
Hubris to greckie słowo oznaczające nadmierną dumę. W starożytnej Grecji uważano ją za grzech główny. Była również tematem epickiego poematu Homera Odyseja. Często uważa się ją za wadę greckich bohaterów.
Hubris pojawia się również w literaturze współczesnej. Jest to fatalna wada, która może zrujnować życie. Jednym z najsłynniejszych przykładów jest powieść Mary Shelley z 1818 roku Frankenstein. To właśnie nadmierna pewność siebie bohatera doprowadziła do stworzenia przez niego przerażającego życia.
Klasycznym przykładem pychy w mitologii greckiej jest Ikar. Mówi się, że Ikar spadł z nieba i zginął, ponieważ był zbyt blisko słońca.
Skaza charakteru
Bohater tragiczny to typ postaci występujący w literaturze i filmie. Bohater tragiczny to człowiek, który przeżywa traumatyczne wydarzenie, które prowadzi do jego upadku. Nie oznacza to jednak, że jest on słaby lub pozbawiony siły. Często bohater tragiczny jest ofiarą jakiejś wady. Jednym z najbardziej znanych przykładów bohatera tragicznego jest starożytna grecka sztuka Edyp Rex. Tragicznym bohaterem tej sztuki jest król Edyp, który chce pozbyć się z miasta plagi. Jego synowie giną na wojnie, więc król próbuje postąpić słusznie.
Żałość i strach
Jedną z najczęstszych reakcji na sztuki teatralne jest katharsis strachu i litości. Widzowie współczują bohaterowi i boją się o wynik historii. Często bohaterowie wzbudzają litość dla własnych celów lub dla innych ludzi.
W książce Dany LaCourse Munteanu Tragic Pathos: The Relationship between Aesthetics, Philosophy and Literature in Ancient Greece autorka bada znaczenie litości i strachu w klasycznej kulturze greckiej. Porównuje przejawy tych emocji w tragediach i filozoficznych opisach tragedii. Skupia się na różnych tekstach kanonicznych i przedstawia ważne kwestie dotyczące ich kontekstu filozoficznego i historycznego.
Postacie, które nie pasują do konwencjonalnej definicji
Bohater tragiczny to typ postaci występujący w wielu sztukach teatralnych, powieściach i filmach. Ten środek literacki jest wykorzystywany do wzbudzania w czytelniku współczucia, strachu i przerażenia z powodu odwrócenia losu. Bohater tragiczny to nie tylko król czy tyran, ale często zwykły człowiek.
Najbardziej podstawowe cechy bohatera tragicznego to heroiczna cecha i wada, która prowadzi do upadku postaci. Ta wada może być czymś tak prostym jak decyzja, którą podejmuje bohater, lub tak złożonym jak ograniczenie, które posiada bohater.
Najlepszym przykładem bohatera tragicznego jest słynny Edyp Rex, który został napisany przez Sofoklesa w greckim teatrze dramatycznym. Edyp, grecki król, w akcie pychy zamordował swojego ojca. W rezultacie Edyp popada w ruinę.